Beethoven symphony no.5

Geen enkel werk verscheen vaker in Furtwänglers concertprogramma's dan Beethovens Vijfde symfonie. Tussen 1918 en zijn dood in 1954 dirigeerde hij meer dan honderd uitvoeringen, waaronder een prachtig gerealiseerde HMV studio-opname uit 1937 met de Berliner Philharmoniker en deze formidabele studio-remake met de Wiener Philharmoniker in 1954, een verder bewijs van zijn verbazingwekkende vermogen om een werk tot de kern door te dringen en het toch als een levend geheel te behouden. "Een groot deel van de muzikale actie in de Vijfde Symfonie", schreef
Furtwängler, "ligt in de metamorfose van perioden van vier maten in perioden van twee maten, en perioden van twee maten in perioden van één maat." Hij vergeleek de ritmische symmetrie en harmonische kracht van Beethovens schriftuur met een gebied waardoorheen complexe maar
duidelijk gedefinieerde communicatielijnen in alle richtingen te zien zijn. Voor Furtwängler, de vertolker, bood de symfonie de sensatie van hoog drama tegen een achtergrond van zekerheden. Voor de denker Furtwängler was het een paradigma van het bestaan zelf: een in wezen ordelijk
universum waarin gewelddadige, ontwrichtende en schijnbaar onvoorspelbare gebeurtenissen plaatsvinden. Een duidelijk geval van muziek die betekenis krijgt. Deze symfonie klinkt beter dan ooit dankzij de nieuwe remastering van de originele tapes in HD 192kHz/24-bit.