Violanta

Erich Wolfgang Korngold was een wonderkind, wiens vroege genialiteit werd herkend en bewonderd door gelijken als Gustav Mahler en Giacomo Puccini. Zijn muzikale stijl, sterk beïnvloed door de muziek voor het theater, bezat een grote lyrische breedte; hij slaagde erin zijn eigen stem te ontwikkelen door alle verschillende invloeden die hij tijdens zijn studies in Wenen opving, te vermengen. De komst van het nazisme in 1934 dwong hem zijn toevlucht te zoeken in de Verenigde Staten, waar hij de eerste componist van filmmuziek werd, die twee Oscars won en een mijlpaal betekende in de Hollywood-filmindustrie. Hij werd een ware inspiratiebron voor vele componisten, waaronder John Williams die beroemd werd met zijn Star Wars-scores. Het Teatro Regio di Torino heeft bijgedragen aan de herontdekking van deze kostbare eenakter door de Italiaanse première te organiseren. Violanta is Korngolds tweede opera, die de componist in 1914 op 17-jarige leeftijd schreef. Hij ging met groot succes in première in het Hoftheater van München op 28 maart 1916, en een paar dagen later in Wenen. De invloed van de Oostenrijkse hoofdstad is de sleutel tot het begrijpen van Korngolds stijl. Van het einde van de 18e eeuw tot het begin van de 19e eeuw was Wenen een plaats van tegenstellingen: nostalgie naar het verleden en vernieuwende tendensen; conservatisme en creatieve energie. In muzikaal opzicht was het de plaats waar de grote klassieke traditie van de eerste Weense School, van Brahms tot Mahler, Strauss en Zemlinsky, een geleidelijke transformatie onderging totdat zij werd verbrijzeld door Schönberg, het epicentrum van een radicale vernieuwing.Korngold groeide op in deze omgeving en absorbeerde verschillende invloeden die alle aanwezig zijn in Violanta, waardoor deze opera een soort 'kleinschalig Wenen' is.De muzikale setting van het werk is er een waar verschillende stijlen elkaar ontmoeten en met elkaar botsen. Het werk is doordrongen van de Duitse romantiek, maar we horen ook echo's van de wereld van de operette, en van de lichtheid van Strauss.Violanta's partituur heeft flitsen van Debussy op hetzelfde moment als Schönberg en Bartók; het wikkelt de luisteraar in een sombere sfeer om een paar maten later uit te breiden tot een enorm intense, lyrische frase.Hoewel Violanta op het eerste gezicht een verismo liefdesdrama lijkt, zijn er een aantal elementen die het juist van deze connotatie distantiëren.Korngolds muziek, met zijn zeer verfijnde orkestratie, schetst perfect het contrast tussen de donkere en dodelijke sfeer van de benauwende wereld die Simone zijn vrouw opdringt en de plotselinge glimpen van leven, sensualiteit en passie die Alfonso brengt, waardoor Violanta een van de meesterwerken van het begin van de twintigste eeuw wordt.Gedreven door een sterk verlangen om wraak te nemen op de man die haar zuster had verleid, wat tot haar zelfmoord had geleid, haalt Violanta haar echtgenoot Simone over om haar medeplichtige te worden en hem te doden. Maar nadat ze haar slachtoffer - Alfonso, de onwettige zoon van de koning van Napels - heeft ontmoet en verleid, slaan haar gevoelens om in hartstocht en slaat haar hart over. Haar liefde voor hem is nu zo sterk dat zij, om Alfonso's leven te redden, de voor hem bestemde slag incasseert en sterft. Korngold situeert deze opera in een denkbeeldig, decadent Venetië van de vijftiende eeuw, een weerspiegeling van een fascinatie voor de Renaissance en voor de thema's passie en dood die in die tijd in de mode waren. Pier Luigi Pizzi, toneelregisseur, kostuum- en lichtontwerper voor deze productie, koos ervoor om de actie aan het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw te laten plaatsvinden in een decadent Venetië, waar de verre echo's van een melancholiek carnaval de hele voorstelling een somber tintje geven. Hij besloot de hoofdpersonen als volgt neer te zetten: 'Violanta is een griezelige vrouw; ze is humeurig, heeft waanideeën en is excentriek; een donkere dame, vaag vampirisch. Deze opera is een bourgeois drama over gebrek aan communicatie. Dit verlangen naar een totaal, absoluut leven zonder regels betekent het falen om een normaal leven te leiden, te berusten in routine, je eenzaamheid te accepteren ... Alfons is een verleider in de stijl van D'Annunzio, geen vrouw kan hem weerstaan ... Men moet deze personages van een zekere afstand bekijken, met ironie, hen laten leven in het literaire milieu waarin ze geboren zijn ... Simone Trovai is de typische bedrogen echtgenoot. Zielig... Ik heb mijn regie gebaseerd op een verhaal dat ik probeer te ontdoen van alle banaliteiten, ook de setting, en ik geef er de voorkeur aan de dramatische sfeer die door de muziek wordt gecreëerd uit te buiten. 'Dirigent Pinchas Steinberg verklaarde: 'Deze muziek is vol kleuren, vol emoties; het is ongelooflijk hoeveel emoties en kleuren en expressie [Korngold] in deze partituur stopt, niet alleen voor het orkest maar ook voor de zangers, en het is een wonder dat een 17-jarige jongen zoiets kon schrijven..