Stijn Vreven

‘Vreven. Pure haat, pure liefde’ – Dave Peters

Met een woord vooraf van Dirk Kuijt.

Het boek ‘Vreven, pure haat, pure liefde’ is er een van extremen. Net als de persoonlijkheid van de hoofdrolspeler Stijn Vreven. Als voetballer speelde hij een cultstatus bij elkaar bij traditieclubs als KV Mechelen, KAA Gent, FC Utrecht en Vitesse Arnhem.. Met zijn lange, krullende manen en vlijmscherpe tackles zaagde hij beroepshalve vakkundig wereldsterren als Van Persie en Robben doormidden. Hij werd gehaat, maar was ook extreem geliefd. Want voetballen kon hij ook. Al zal hij dat zelf minimaliseren. Zijn rushes op de rechterflank zijn vandaag nog altijd een gespreksonderwerp aan de voetbaltoog van zijn ex-clubs. Vraag maar aan de harde kern van FC Utrecht. Vandaag is Stijn een flamboyante coach die ook tactisch zijn mannetje kan staan. Hij leerde de stiel op de zompige akkers van het amateurvoetbal, hield Waasland-Beveren boven water, promoveerde met NAC Breda naar de Eredivisie, sneuvelde met Beerschot in de promotiefinale op één minuut van het einde en deed nog een ultieme reddingspoging maar ging heroïsch ten onder met Sporting Lokeren.

Hij werkt achttien uur per dag.

Als speler was Stijn de laatste der Mohikanen. Geheel uniek in zijn soort. In dit boek spreekt hij vrijuit over de geheimen van de kleedkamer, benevelde nachten als rockster in Nederland, elkaar op de bek slaan tijdens de training, Rode Duivel worden, zijn eigen voetbalfilosofie, een bedankje ontvangen van Vincent Kompany, samenspelen met WK-topschutter Miroslav Klose enzovoort.



Dave Peters (1976)

De auteur is een multimediaal fenomeen op nationale televisie, radio en op het wereldwijde web. Daarnaast is hij vaste voetbalcolumnist voor Gazet van Antwerpen en heeft hij een gesmaakte weekendrubriek in Het Nieuwsblad genaamd ‘Buitenspel’. Zijn eerste boek ‘In de ban van de Bal’, over de kleedkamergeheimen van het Belgisch profvoetbal, werd een bestseller.

Tijdens signeersessies kreeg hij volgende zin vaak te horen: ‘Ik lees geen boeken. Maar deze heb ik in twee keer uitgelezen.’