Op stap met Poimên en Benedictus

De stilte en de rust van abdijen hebben vandaag een grote aantrekkingskracht. Tegelijkertijd roepen ze dikwijls ook weerstand op. Aan de ene kant voelen velen intuïtief aan dat het monastieke leven een zeer waardevolle weg is en dat we er veel van kunnen leren. Aan de andere kant, lijkt het monastieke leven te streng en te beperkend. Velen zijn dan ook op zoek naar manieren om de monastieke waarden ook buiten hun muren te beleven en uit te dragen.

Een vorm van monastiek leven die daartoe veel mogelijkheden biedt, is de wat minder gekende ‘Laura’. Het woord verwijst naar de ‘steegjes’ die de verblijfplaatsen van laurieten met elkaar verbonden. Deze laurieten waren geen gemeenschapsmonniken, maar ook geen kluizenaars. Hun leefwijze hield het midden tussen deze twee uitersten. Ze leefden immers afzonderlijk, maar toch dicht bij elkaar. Er was dus veel ruimte voor persoonlijke verdieping, maar op geregelde tijdstippen zochten ze elkaar ook op voor gemeenschappelijk gebed. Zo’n formule kan inspirerend werken in onze hedendaagse samenleving. Aan de ene kant laat het toe om de individualiteit van elke mens te respecteren, aan de andere kant biedt het de mogelijkheid om de hedendaagse atomisering op spiritueel vlak te overstijgen.

De Laura van abt Poimên is een bescheiden initiatief dat de monastieke waarden wil doorgeven aan en oefenen met wie zelf geen monnik of moniale is. Met dit boekje wil deze hedendaagse Laura daartoe enkele aanzetten bieden. Met de spiritualiteit van Abt Poimên en de Benedictus als wegwijzer brengt het ons van de geschiedenis van de Laura’s tot bij enkele monastieke praktijken die ook vandaag elke zoektocht naar Godgericht leven kunnen ondersteunen.