Oostende tijdens WO2

De bezetting was een feit toen de Duitsers met een eerste verordening van het nieuwe militaire bestuur de burgers van Oostende verplichten om de door de Wehrmacht aangerichte vernielingen aan straten, bruggen, spoorwegen, gebouwen te herstellen. De Duitse tijd werd ingevoerd (klok één uur vooruit), niemand mocht zich nog buiten begeven tussen 22 uur en 8 uur. Ook moesten alle gebouwen verduisterd worden van zonsondergang tot zonsopgang. Oostende viel in het ‘Sperrgebiet’ langs de kust waardoor burgers een speciale pas moesten hebben om dit gebied te kunnen verlaten.De burgers zouden de beperking van de bewegingsvrijheid voor jaren moeten ondergaan, alsook , uitdelingen van rantsoeneringzegels en rantsoeneringkaarten, zwarte markt en maximumprijzen, opeisingen, verbod om naar de Engelse radiozenders te luisteren, verbod om te dansen in openbare instellingen, enz.

Over Oostende werd het volgende geschreven: “48.000 inwoners. In dit luxebadoord waren voor de oorlog het elegantste internationale gezelschap en de Belgische koninklijke familie te gast. Oostende telde 1 miljoen bezoekers in het verlofseizoen. Daarbij kan men zich de oude geschiedenis van Oostende niet voorstellen. Het is echter interessant om te weten dat 400 jaar geleden Oostende een voorname haven was en een sterke vesting waarvoor strijd geleverd werd. Gedurende WO1 en op heden heeft de oorspronkelijke bestemming van Oostende opnieuw aan belang ingewonnen. Vandaag steken achter de duinen van de Oostendse luxevilla’s en de andere badplaatsen die rechts en links van Oostende langs de Belgische kust in vredestijd een bonte zomerdrukte beleefden, de onoverkomelijke forten van de Duitse kustwal.” En zo was met deze laatste zin de toon gezet.