Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
'nazomerend zit je op een laaghangende tak van een appelboom waar je onder het al verkleurde loofdak verscholen tot droom geworden wonden dichthoudt'
In haar derde bundel onderzoekt Annelie David in de vorm van prozagedichten vragen over identiteit, familiegeheimen, verlies van plek en taal. Gesitueerd in de intieme wereld van een tuin, van oudsher beschouwd als paradijselijk, ervaart de lezer door de sporen van een verloren taal iets over de gevolgen van gedwongen vertrek, de onvolledigheid van herinneringen en het verlangen naar het onbekende.
Annelie Davids vroege werk beweegt zich tussen waarneming en met herinneringen verbonden associaties en ontwikkelt een dynamiek van eigenzinnige beelden en sequenties, die een verstilde dromerigheid hebben, een soort vertraagde film van het innerlijk leven van woorden, van de benamingen van dingen die je in je achterhoofd met je meedraagt. - Esther Kinksy, (TRIMARAN#01, poëziemagazine voor Duitsland, Vlaanderen en Nederland, 2019)
Heel waardevol aan de bundel Schokbos, dat ik tot het genre van de ‘lange gedichten’ reken, is hoe een in wezen romantisch en klassiek thema ─ de vlucht in de natuur, de ‘ Waldeinsamkeit’ tot en met ‘Wer möchte leben ohne den Trost der Bäume’, ─ zonder effectbejag en nieuwlichterij op een hedendaagse manier wordt benaderd. Tussen het precieze benoemen en wat Paul van Ostaijen noemde ‘het vervuld-zijn-door-het-onzegbare.’ - Erik De Smedt