Inviolate

In de loop van zijn meer dan 40-jarige carrière heeft Steve Vai stelselmatig iets wat onmogelijk lijkt veranderd in iets wat heel goed mogelijk is... en toch ook behoorlijk buitengewoon. Van zijn dagen als Frank Zappa's "stuntgitarist" tot zijn meer recente expansieve en verkennende solowerk, heeft Vai voortdurend de noties van traditioneel gitaarspel en compositie uitgedaagd - en bij meer dan één gelegenheid het instrument zelf een nieuwe vorm gegeven. Waarvan hij toegeeft dat het niet noodzakelijk zijn bedoeling was.
“I don't sit around and say, ‘Okay, what can I do now that pushes the boundaries?” vertelt Vai over zijn gitaarbenadering. “What I do say to myself is, ‘Okay, Vai – what are you going to do now that's going to interest you, that’s going to fascinate you, and that’s different than anything you've done before?” Het antwoord op die vraag komt in de vorm van Vai's nieuwste en 10e soloalbum, Inviolate, negen nummers die de grenzen van de instrumentale gitaarmuziek verleggen - dit keer vond Vai niet alleen letterlijk een nieuwe gitaar uit, maar ook een nieuwe gitaarspeltechniek. Tegelijkertijd presenteert Inviolate zijn meest gefocuste, gestroomlijnde en misschien wel meest opwekkende muziek in jaren. “It’s very ‘Vai,’ whatever that means,” zegt hij lachend. “Someone else might be better than me at explaining what that is. But it’s just very honest music. Because a lot of my records, they're long and there's a lot of concepts and playing around with stories. This one has none of that. This is nine pretty dense all-instrumental compositions that I wanted to capture and record so I could get out there and play them live for people.”