Het gebouwenpaspoort

Nederland werkt toe naar een circulaire economie, oftewel een economie waarin grondstoffen steeds opnieuw worden gebruikt, zonder schadelijke gevolgen voor het milieu en zonder dat daarbij restafval ontstaat. De bouwsector is een sector waar op het gebied van circulariteit grote winst te behalen valt. Het is daarom van belang dat wordt overgegaan tot circulair bouwen: het ontwerpen, ontwikkelen, bouwen en gebruiken van gebouwen volgens het systeem van de circulaire economie.



Eén van de mogelijkheden om de circulariteit van de bouwsector te stimuleren, is door gebruik te maken van een ‘gebouwenpaspoort’. In een dergelijk paspoort staat welke grondstoffen en materialen in een gebouw verwerkt zijn, waardoor de informatie over alle onderdelen van een gebouw inzichtelijk is. Doordat op voorhand duidelijk is welke grondstoffen en materialen bij de sloop van een gebouw zullen vrijkomen, zal (hoogwaardig) hergebruik vergemakkelijkt worden. Dit maakt vervolgens circulair bouwen eenvoudiger en aantrekkelijker, waardoor circulariteit in de bouwsector vergroot zal kunnen worden. In dit onderzoek wordt dan ook gesteld dat het middels wet- of regelgeving verplicht stellen van een gebouwenpaspoort kan bijdragen tot het stimuleren van circulair bouwen en daarmee aan het realiseren van een circulaire economie.



Echter, uit het onderzoek is gebleken dat zowel de huidige als de toekomstige wet- en regelgeving momenteel geen grondslag biedt voor het verplicht stellen van een dergelijk gebouwenpaspoort. Dit betekent dat voor het verplicht stellen van een gebouwenpaspoort nieuwe wet- of regelgeving is vereist. Dit onderzoek sluit daarom af met voorstellen voor dergelijke nieuwe regelgeving.



Ida Mae de Waal is momenteel als promovenda verbonden aan het Utrecht Centre for Water, Oceans and Sustainability Law van de Universiteit Utrecht, waar zij onderzoek doet op het gebied van de circulaire economie en het (Europees) milieurecht. Deze scriptie vormt de afsluiting van haar master Staats- en Bestuursrecht aan de Universiteit Utrecht, is bekroond met de IBR Scriptieprijs voor Publiekrecht 2019 en ontving een eervolle vermelding bij de Piet Gilhuis Scriptieprijs 2019.



Van dit boek is ook een online versie beschikbaar op www.ibrtracker.nl. Voor meer informatie, zie www.ibr.nl/scriptiereeks.