Gebarsten nagels



In mijn bundel GEBARSTEN NAGELS

vind je vooral maatschappelijk

en politiek geëngageerd werk van mij.

Hierin getuig ik van mijn

doelbewuste kritische revolte tegen onrecht

armoede, politieke demagogie

en bepaalde repressieve evoluties.

Vrijheid van gedachten en expressie

draag ik diep in mijn hart.

Een levensvisie welke me de inspiratie,

de daadkracht en de nodige volharding schenkt.

Zowel mijn artistiek werk

als mijn maatschappelijk engagement is ervan doordrongen.

Druppelsgewijs groeide mijn bron die zich uiteindelijk na een paar jaren

uit haar beschermende grot bevrijdde.

Eerst als een kabbelend zuiver waterstraaltje dat langzaam als een beekje zijn weg doorheen de bergen naar mijn levensdal zocht.

Om daar uiteindelijk uit te groeien tot de stroom van mijn levensbewustzijn.

De oevers en de bedding van mijn rivier werden stelselmatig breder en dieper

vol vooruitzichten, verlangens en ja ook met heel wat frustraties.

Vooral de hindernissen konden mij nogal eens frustreren en zelfs kwaad krijgen.

Vooraleer ik mijn evenwicht vond, volgde er een moeizaam soms zelfs pijnlijk proces.

Waarin ik, naarmate ik mijn intelligentie nuttiger leerde gebruiken, de hindernissen als nuttige uitdagingen ging ervaren.

Tijdens dat evolutieproces voedde mijn stroom algauw diverse zijrivieren.

Sommigen bleven maar pittoreske dromerijen.

Terwijl mijn sociaal engagement, mijn artistieke ontplooiing, mijn emotionele en affectieve ontwikkeling krachtige energieke rivieren werden, waar het er weleens woelig tot stormachtig van verontwaardiging en/of ambitie aan toe gaat.

Alhoewel ik eerlijk dien toe te geven dat mijn controlerende ratio

aangevuld door een behoorlijke dosis eigenliefde me dikwijls weerhoudt om mij in passionele belevingen te verliezen.

In mijn bundel ‘GEBARSTEN NAGELS’ zit heel wat verontwaardiging en boosheid

maar ook veel positief streven naar een vrijere, socialere en vredelievendere wereld.

Een milieu waarin wij niet langer in destructieve machtsverhoudingen tot elkaar leven, maar wel in een welgemeende harmonie met de gehele diversiteit. Gezien het er in de voorbije eeuwen nogal eens anders aan toe ging, besef ik dat dit heel idealistisch overkomt... maar hebben wij, mensen, wel een andere optie?

gustaaf de meersman