Fuga

De Australische dichter Les Murray schreef 20 jaar geleden het gedicht ‘The Head-Spider’ (De hersenspin) waarin hij noteerde: ‘There was a spider in my head / I’d long stay unaware of.’ (Er zat een spin in mijn hoofd / waar ik lang geen erg in had.) Twintig jaar geleden is zo’n hersenspin een web beginnen weven in het hoofd van de man die de ik-dichter in de derde persoon als ‘hij’ aanspreekt. Zij zijn de protagonisten in de debuutbundel Fuga van Joris Gerits.
Hun relatie is ambigu. Ze wordt gekenmerkt door begrip en onbegrip, aantrekking en afstoting, toenadering en verwijdering. De ik-dichter ervaart dat ‘hij’ meer en meer onbereikbaar wordt, dat hij zich nestelt in een toestand van anomie, het etiket dat sociologen kleven op mensen die zich ontheemd en ontworteld voelen, losgezongen van de maatschappij om hen heen. Zij zijn vaak op de vlucht. Hun ‘fugues’ worden door psychotherapeuten als een stoornis geëvalueerd.
‘Wilt u ook graag ontsporen? / Leg eerst rails.’ was een raad van Piet Gerbrandy in een gedicht uit zijn bundel Nors en zonder haten.
In Fuga heeft de ik-dichter rails gelegd, het ontsporen laat hij over aan de lezer.

Joris Gerits (Vilvoorde, 1943) promoveerde in 1980 tot doctor in de Germaanse filologie op een proefschrift over Hugues C. Pernath. Hij is emeritus hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde en taalvaardigheid aan de Universiteit Antwerpen en was jarenlang voorzitter van het Vlaams Fonds voor de Letteren.
Gerits is redacteur van Streven en werkt als literair criticus en essayist mee aan o.a. Poëziekrant, De Leeswolf, Ons Erfdeel.
In 2005 was hij co-editeur van Pernaths Verzamelde Gedichten en in 2007 publiceerde hij zijn bejubelde dagboek 365. Fuga is zijn debuut als dichter.

Over 365:

“Wie erin slaagt om elke dag zichzelf scherpzinnig te bekijken en in een uitgebeend proza te portretteren, wie in dit portret naast verdriet en ontreddering ook mildheid en mededogen kan leggen, blijft overeind.”
david van reybroeck

“Hij schrijft geen woord teveel, maakt de dingen niet mooier dan ze zijn, maar zeker niet lelijker. Cynisme is hem vreemd, maar het geloof in mirakels ook.”
matthijs de ridder