Echokamer

Al jarenlang verzamelt Ellen Deckwitz verhalen over oorlog, in het bijzonder die over de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië, en de nasleep ervan. Zelf afkomstig uit een Indische familie begon ze patronen in het gedrag en de bewegingen te herkennen bij velen met een vergelijkbare achtergrond. Het zwijgen, maar ook de dynamiek tussen generaties die dat veroorzaakt. Hoe het verleden diepe sporen in de kinderen en kleinkinderen heeft achtergelaten. Echo's, die doorgalmen, met alle gevolgen van dien.



Verstillend, diepgravend en soms ook hilarisch toont ze hoe diverse mensen omgaan met trauma, hoe het families nader tot elkaar brengt maar ook weer van elkaar laat verwijderen. Een groot reisverhaal langs alle denkbare kanten van de mens, hoe we proberen de best mogelijke versie van onszelf te blijven in de donkerst denkbare omstandigheden.



In de dichtbundel Hogere natuurkunde vond dit onderzoek eerder zijn beslag in poëtische vorm. In dit boek gaat Deckwitz nader in op de materie, en dan specifiek op de problemen waar de derde generatie tegen aanloopt, die na het stilzwijgen dat hun ouders ten deel viel, nu moet compenseren voor jaren zonder woorden.