Zwerfsteen

we zwijgen van wat we niet kunnen / vergeten, hoe dichter we komen / hoe verder weg we zijn, we worden / kleiner en kleiner en we waren al zo weinig

Jan Geerts wringt opnieuw het betere dichtwerk uit de taal. Het doornroosje-syndroom, glazen lichamen en verwelkend verdriet zijn herauten van een haast onstilbare honger naar nietigheid. Niet op leven en dood, maar op het wel of niet bijhebben van een grote paraplu, met bloemetjesmotief.

De structuur strak, worden de gedichten uitgegooid als dobbers. Geerts vist naar die kleine momenten waarin het leven openbarst en die al te vaak onopgemerkt voorbij gaan. Hij geeft geen aanwijzingen, zegt niet hoe het beter kan, hij trekt ze enkel op het droge. Of u daarom naar lucht moet happen, is uw zaak.







JAN GEERTS (Hoogstraten, 1972) is schrijfdocent en dichter. Hij publiceerde gedichten in diverse literaire tijdschriften en debuteerde in 2004 met Tijdverdriet en andere seizoenen (Uitgeverij P). Daarop volgden Een volle maan met onze handen ernaast (2005) en De n van iemand (2008).

Over Tijdverdriet en andere seizoenen en
Een volle maan met onze handen ernaast:

‘De snelle opeenvolging van Geerts’ bundels lijkt me niet toevallig. Het zijn twee complementaire bewegingen binnen eenzelfde poëtisch project. In een eerste stap onderzoekt de dichter extreme tegenstellingen, in de tweede bundel de absolute identiteit en hij komt tot de conclusie dat beide slechts een schijnoverzichtelijkheid opleveren. De dichter, die op zoek is naar inzicht in plaats van naar overzicht, neemt daarom tussenposities in die onvermoede perspectieven mogelijk maken. Dat levert verfrissende observaties en verrassende samenhangen op, maar bovenal bijzonder beeldrijke gedichten.’
Ons Erfdeel

Over De n van iemand:

‘Geerts wil niet enkel personages neerzetten, maar misschien nog het meest een sfeer creëren van kwetsbaarheid en romantiek. Daarenboven gaat de dichter op zoek naar waarheden, naar een gevatte zegging, naar het suggestieve beeld.’
NDB Biblion