Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 10,00

+ 20 punten

Levering 2 à 3 werkdagen

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Gratis thuislevering vanaf € 30 (via bpost)

Gratis levering in je Standaard Boekhandel

Omschrijving

De Laffe Leeuw en de Hongerige Tijger zijn verveelt van hun werk voor Prinses Ozma en trekken erop uit en beleven een spannend avontuur in de Smaragd Stad. In het prachtige paleis van de Smaragd Stad, dat in het hart van het magische Land van Oz ligt, is een grote troonzaal, met daarin een grote troon met glimmende smaragden, waarop Prinses Ozma, de regentes, elke dag wel een uur zat te luisteren naar de problemen van haar volk, die ze haar maar wat graag aan haar vertelden. Rondom de troon van Ozma verzamelden zich, bij zulke gelegenheden, alle belangrijke personen uit Oz, zoals de Vogelverschrikker, Sjaak Pompoenstaak, Tiktak de Uurwerk Man, de Blikken Houthakker, de Tovenaar van Oz, de Harige Man, en andere beroemde sprookjesfiguren. Doortje had meestal een plekje aan de voeten van Ozma, en aan weerszijden van de troon lagen twee enorm grote beesten, beter bekend als de Hongerige Tijger en de Laffe Leeuw. Deze twee beesten waren Ozma's trouwste beschermers, maar aangezien iedereen van deze mooie meisjes Prinses hield was er nog nooit een verstoring geweest in de Troonzaal, dus zat er voor de bewakers niets anders op dan streng en plechtig te kijken tot de Koninklijke Audiëntie over was en de mensen weer terug naar hun huizen gingen. Natuurlijk durfde niemand stout of ondeugend te zijn zolang de grote Leeuw en Tijger gehurkt naast de troon zaten; maar het toeval wil dat de mensen in Oz maar zelden stout waren. De beschermers van Ozma waren dan ook eerder een versiering dan dat ze nuttig waren, en niemand realiseerde zich dat beter dan de beesten zelf.