Teloor, zalig

Kan schrijven nog onderdak verlenen? Zijn wij nog thuis in de tijd? Kun je de dood wel in woorden te lijf? Dat zijn de vragen die de bevreemdende gedichten van Bart Vonck niet uit de weg gaan. Maar hier is ook plaats ingeruimd voor een ‘klassiekere’ schriftuur, die soms zomaar in de dichter opkomt. De lezer moet in deze bundel verzinken en zalig teloorgaan in wat de dichter spaarzaam vergaarde.


Bart Vonck (Brugge, 1957) is dichter, criticus en literair vertaler, vooral van poëzie. Hij vertaalde o.a. Lorca, Neruda, Gamoneda, Maillard, Vallejo, Valente, J.L. Ortiz, F. Jacqmin, Guy Vaes en een bloemlezing van de Braziliaanse poëzie. In samenwerking met het Instituto Cervantes publiceerde Vonck ook een vijfdelige bloemlezing van de hedendaagse Spaanse poëzie, De Tuin der Muzen bij Uitgeverij P.
Vonck publiceerde eerder zes bundels en de laatste Wanvuur werd als Malfeu in het Frans vertaald (Le Cormier, 2012).


Over Wanvuur (Uitgeverij P, 2008):
“... als lezer voel je je niet bedrogen: je hebt een tocht afgelegd die de moeite waard was en die nog niet af is. Op bepaalde plekken wijst de dichter (of wijzen de woorden) je van alles aan, intens, soms haast verbeten, bijna zwijgend, her en der zelfs met ingehouden of verwerkte woede, op andere plekken laat hij je rustiger kijken en luisteren, laat hij je delen in de wijsheid van de taal die hij bijeenbracht, in het niet-weten ook. (...) De wegen in de bundel zijn niet eenduidig: je kunt op vele plaatsen verschillende kanten op. Poëzie dwingt niet: poëzie stelt vragen en laat iedereen binnen met zijn eigen paswoord. Klare oplossingen zijn er niet.”
Herlinda Vekemans