Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je cadeautjes zeker op tijd in huis hebben voor de feestdagen? Kom langs in onze winkels en vind het perfecte geschenk!
Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten
Je cadeautjes zeker op tijd in huis hebben voor de feestdagen? Kom langs in onze winkels en vind het perfecte geschenk!
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
¿Se puede escribir para ocultarse detrás de las palabras, para no ser nadie? Antes de franquear un significado, la escritura constata una existencia. Pero ¿qué sucede si la escritura se aplica a la promoción del anonimato? La pregunta sobre el autor comporta una interrogación sobre la responsabilidad. Sin embargo, el discurso debería valer por lo que expone, no por el lugar que ocupa su propietario. En Rastros de nadie se suceden tres capítulos, debidos a diferentes sujetos: un inquilino que lleva una vida de soltero, estando casado; un crítico enfrentado a la anomalía de unas confesiones, encontradas en un armario, de autor desconocido; el marido de una agente literaria que se arroga el derecho de inmiscuirse en una profesión ajena. Tres textos que, al complementarse, se anulan y disuelven, con el propósito de ofrecer al lector una contrariedad que también a él lo disuelva en la última línea.