Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Arie Pieters, woonachtig in 's-Gravendeel, is in het dagelijkse leven o.a. actief als fotograaf, tekstschrijver op het gebied van reclame & promotie en freelance correspondent voor een regiokrant. Eerder schreef hij boeken over de monumentale bomen en de natuur in de regio waar hij zelf woont; de Hoeksche Waard. Hij is van jongs af aan altijd al geïnteresseerd geweest in vogels, dieren en de natuur in het algemeen. Als actief lid van ondermeer Vogelbescherming Nederland en coördinator van de regionale bomenwerkgroep in de Hoeksche Waard, zet hij zich als vrijwilliger ook in het dagelijkse leven in voor de natuur. Met vogels heeft hij altijd een speciale band gehad. Het volgen van de 'hoofdpersoon' van dit boek zag hij dan ook als een unieke 'ontdekkingsreis' én als een kans om een band op te bouwen met een vogelsoort, die inmiddels door de wetenschap beschouwd wordt als één van de intelligentste op aarde. Dit vierde boek voegt een nieuw en volstrekt uniek hoofdstuk toe aan die 'ontdekkingsreis'. Is de hoofdpersoon van dit boek misschien een spreekwoordelijke 'witte raaf' onder de kraaien? En is de natuur echt altijd zo hard als wij vaak in natuurfilms te zien krijgen?