Homo solus

HOMO SOLUS is een autobiografisch geinspireerd verhaal waarin
John Vermeulen (1941-2009) op onverbiddelijke wijze afrekent
met zijn jeugd en tot de hallucinante vaststelling komt dat hij geen
traditionele langdurige relaties kan opbouwen met vrouwen.
Schrijnend tot pathetisch is het relaas van zijn jeugdjaren, als
onbemind zo niet ongewenst kind van een onbekende vader en een
voormalige schoonheidskoningin, die een hekel heeft aan haar zoon
en hem zonder liefde zoveel mogelijk aan zijn lot overlaat.
De lectuurgekke jongeman ontdekt spoedig dat hij in het schrijven
de compensaties vindt die een harde, onverbiddelijke en mislukte
opvoeding hem ontzeggen. Hij wordt een graag gelezen en
succesrijk auteur en vindt in zijn passie voor het zeilen de kiemen
van het ware geluk. Toch ondervindt hij keer op keer dat hij zich niet
blijvend kan binden aan een vrouw; na een eerste mislukt huwelijk
wordt hij serieel monogaam en zoekt wanhopig naar de perfecte
relatie, verlangend naar een mystieke zielsverwantschap. Wanneer
de demonen van zijn verleden hem inhalen zet hij telkens weer een
punt achter de volgende veilige, maar stilstaande relatie, om weer
een tijd compleet zelfstandig en onafhankelijk te leven.
John Vermeulen, die zichzelf ironisch een broodschrijver noemde,
pleegde zelfmoord toen hij vernam dat hij ongeneeslijk ziek was;
consequent tot het einde!
Zijn weduwe hield er aan ook dit laatste boek van John te publiceren,
ter afsluiting van zijn gevarieerd en indrukwekkend oeuvre.