Het uurtje na de regen

Anders en elders, verre uitkijkpunten, de natuur en de vogels. Voor de ik-figuur is dat de enige therapie tegen de verzengende pijn. De pijn van twee (of meer?) gebroken liefdes. Het Turkse meisje achteraan in de klas. Leraar en leerling. Het bloed vulkanisch rood in de aderen. Hun gevecht tegen de wereld. En uiteindelijk tegen elkaar.Het Vietnamees meisje op het brommertje in de rijstvelden. Reiziger en gids. Het bloed vulkanisch rood in de aderen. Hun gevecht tegen de wereld. En uiteindelijk tegen elkaar.De pijn ook van de zwerver die omcirkelt en verzamelt en nooit echt kan thuiskomen. Managua, Aleppo, Opoeteren, Darwin ... Helemaal van Dirbach tot in Vryheid."In een oogwenk komt de jungle tot leven. Alle vogels schudden hun regenpakje uit en wagen zich met zijn allen open en bloot in het nazonnetje. (…) Alle zintuigen op scherp tijdens dat uurtje. De verfrissende geuren. Het unieke licht. Het aards paradijs. Maar slechts even. Want de duisternis valt abrupt en onverbiddelijk."Stef Bos: "Wat een topboek! Alles ineen. Helemaal de wereld die ik zoek in al zijn gevarieerdheid."Hebban recensie Jan Stoel 'Altijd op zoek naar anders en elders': Rob Gijbels weet prachtige, sfeervolle passages, observaties vol gevoel te schrijven. Hij koppelt dat knap aan film, muziek, literatuur, beeldende kunst en geschiedenis. Soms zijn de verwijzingen subtiel als hij in Paraguay per boot over een rivier vaart noemt hij het vaartuig ‘de boot der traagheid.’ Een literaire verwijzing naar Johan Daines boek ‘De trein der traagheid.’