Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
A lo largo de medio siglo la trayectoria poética de Pureza Canelo desde Celda verde hasta Retirada está presidida por un motivo: la autocrítica de la poesía y de la existencia. Mientras la poeta persistirá pidiéndole al poema, desde su primer título, que sea un espacio habitable donde poder vivir autónomamente, la existencia se le irá revelando como un lugar sacudido por la desafección, la orfandad y la soledad. La poesía de Pureza Canelo es también un ejemplo de ejecutoria largamente gestada hasta alcanzar su objetivo expresivo: el poema solo se abandona, jamás se termina. Este afán de corrección, esta disconformidad e incluso insatisfacción con lo escrito es también una problemática de signo temporal y en último extremo moral. El tiempo de la creación como el de la vida es un período de revisión continua. Poetizar entraña hacer, reha¡cer, interpretar y deshacer. José Teruel