Fluisterlicht

De stilte van een leeg huis tekent de afwezigheid van zij die ooit aanwezig waren, scherp af. Van de deurstijlen, keldertrappen en schemerige muren van een huis in Bree waar ooit leven was, trekt De Crée nerveus en beklemmend de draden van herinneringen los. De nacht vlecht zich door de verzen, als een droom die meer waar is dan waken.
Scherp, ongenadig en altijd dansend op de rand van verval, toch is dit gefluisterde poëzie. Alsof ze de spoken niet wil opschrikken, ze wil niet van de pijn af maar haar vangen en bewaren. Lettervingers als koorden in de fuik verstrengeld, hier spreekt het diep menselijke gevoel dat zelfs het meest ondraaglijke gemis beter is dan vergeten.
Dat gemis is oneindig en in blijvende wording. Toch moet het niet altijd onontwarbaar blijven, in de derde cyclus sijpelt er licht door de kieren. Ze vraagt niet hoeveel, maar hoe het hart zijn slagen telt. Want aan hoeveel komt onherroepelijk een eind, het hart dat droomt en zingt daarentegen draagt een oneindigheid. Samen zwerven in een winters vergezicht, op het einde wordt alles milder, hoewel ook wilder. ‘We kwamen,’ dicht ze, ‘we zochten hier / een sleutel en vonden / duizend deuren zonder slot.’ In de warme plooien van het verleden wacht een nieuwe dag.

Dit is dichten op de rand van het hart.
Een monumentale bundel.







MARLEEN DE CRÉE (Bree, 1941) werd talrijke malen onderscheiden, o.a. met de Provinciale Prijs van Antwerpen voor Poëzie, de Maurice Gilliams- en de August Bernaertprijs en de Prijs van de Vlaamse Poëziedagen. Zij publiceerde een 20-tal dichtbundels en gedichten werden opgenomen in tijdschriften en verzamelbundels in Vlaanderen en Nederland.


Over het is niet de LAVA:

“Verrassend zijn de metaforen die ervoor zorgen dat de dingen bezield worden zodat trappen kreunen, grassen en bladeren fluisteren, ogen smeulen… Voortdurend treft de lezer beklijvende versregels aan.”
POËZIEKRANT

“Zo zijn de natuurbeschrijvingen steevast dubbelzinnig: tegelijk idyllisch en verontrustend, vol ingehouden dynamiek. (...) Zelfs in de momenten van euforie en hechte solidariteit is de vervreemding nooit veraf. De Crée weet die thematiek subtiel en suggestief te verwoorden.”
DE LEESWOLF

Over Tussen boog en snaar:

“Aarde, lucht, water en vuur vormen onder meer de boeiende elementen in haar diepgaande en rijk geschakeerde kosmische poëzie.”
NBD BIBLION