Eenzaam, de dapperen

Begin jaren zeventig sterft een moeder van twee zoons, kinderen nog, bij een auto-ongeluk aan de voet van de Franse Pyreneeën. Het doet de nabestaanden te veel pijn om over haar te spreken.

Wat heeft dat zwijgen met het gezin gedaan? Vier decennia later blijken de banden tussen de vader en zijn zoons vertroebeld. Aan het beeld van de moeder kleven voor iedereen andere herinneringen. De jongste zoon heeft er helemaal geen. Tijdens zijn studiejaren heeft hij zijn geboorteland verlaten. Elke zomer keert hij er terug en beziet hij de familietaferelen steeds meer als buitenstaander. Hij realiseert zich hoe die ene tragische gebeurtenis allesbepalend is geweest, en zijn levensloop en karakter compleet heeft gevormd. En niet alleen zíjn leven, ook dat van zijn vader en broer. Heimwee naar zijn land heeft hij niet; pijn om daar te zijn waar zijn wortels liggen en waar hij al lang geleden niet anders kon dan ervandaan vertrekken des te meer. Tegen het taboe in dat er in het gezin al die jaren heerst, gaat hij op zoek naar zijn moeder.