Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Hans Vervoort behoort tot de schrijvers van het onnadrukkelijke, wat melancholisch-ironische proza dat in de Nederlandse literatuur al enige traditie heeft. Hij wordt algemeen erkend als een van de beste vertegenwoordigers van dit onderschatte genre. In 'Een zomer apart' doet Vervoorts hoofdpersoon een poging te ontsnappen aan de kantoorsleur en de knellende banden van het huwelijk. Na een mislukte wereldreis in zijn jeugd wil hij bij het naderen van de middelbare leeftijd nog één poging doen een oude ambitie te realiseren: het schrijven van een roman die alle romans overbodig maakt. Hij trekt naar zuidelijker streken om zich af te zonderen, maar hij neemt zichzelf mee en zijn gevoel voor de relativiteit van de dingen... Zoals meestal bij Vervoort is het thema niet meer dan uitgangspunt voor een boeiend verslag van menselijke belevenissen.
Recensies:
'De onopvallende voortreffelijkheid van het ironisch realisme... - Aad Nuis in de Haagse Post
'Het verdient bewondering dat de auteur erin geslaagd is in een betrekkelijk klein oeuvre zo'n grote mate van herkenbaarheid in te bouwen, zonder in herhalingen te vervallen. - Frank van Dijl in Het Vrije Volk