Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Actrice/schrijfster Wieke Mulier schreef een brief aan haar overleden man regisseur Bob Löwenstein. Die zij dikwijls Burschie noemt, wat jochie betekent. Die “over ‘t lijden” heen is. Want is het leven op aarde niet een tranendal? Kan iets, wat dan ook verdwijnen? Nee, desnoods opgesplitst in duizenden onderdelen, zal het voortbestaan. Iets dat be-staat, bestaat voor altijd. Zo is het ook met de mens. Zelfs als hij verbrand is. Zijn geest blijft. Voor altijd. Dat is wat de schrijfster zeggen wil. Is er leven na het overlijden? U vindt haar antwoord. Gewoon heel kalm uitgelegd. Leest u maar, hoe de brief hem dichter bij haar bracht. Leest u maar over haar hoop: dat de brief ook u zal helpen; aan een eigen brief. Tenzij u zelf al op dat idee kwam. (Bob Löwenstein is o.a. de regisseur van Sil de Strandjutter).