De tuin van de rector

Waar gaat men de trek na van de zalm? Waar maakt men ‘slimme’ pennen en camera’s? Waar kruipt men ongegeneerd binnen in het universum van Gezelle en Claus? Waar komen proffen in trance als ze de stelling van Pythagoras uitleggen? Wie heeft de grootste bananengenenbank ter wereld, gij nu? Wie anders bewaart het archief van de wereldberoemde fenomenoloog Husserl?

Welke universiteit kan prat gaan op een kasteel en een begijnhof van meer dan 700 jaar oud waar gelogeerd, getafeld en vergaderd wordt? Waar kun je, om het wat liederlijk te houden, warm eten voor nauwelijks vier euro en dag en nacht op zwier gaan (wat je meer zal kosten!)? Waar weet geen enkele prof nog wie wat doet en waar en hoe? Eén antwoord: aan de K.U.Leuven.

De Alma Mater is een begrip in de Europese academische wereld, een topuniversiteit met kanjers op elk vakgebied. De universiteit van Leuven is overal verspreid over de oude stad, maar toen de ingenieurs en de medici plaats te weinig hadden, werd uitgeweken naar een randgemeente. Halfweg de jaren zestig achtte Leuven de tijd rijp om een filiaal neer te planten in Kortrijk en in 2002 wordt de grootste associatie van universiteiten en hogescholen opgericht.
En dan vragen ze aan een Leuvense politieman met rust: ‘Waar is de universiteit, alstublieft?’ Vanaf nu kun je zeggen: ‘Eerst De tuin van de rector lezen.’

Mark Michiels nodigt je uit op bezoek in de tuin van de rector, waar het aangenaam toeven is.
Volg langs de prachtige foto’s van Martine Soille en Chris Luyten en de sappige verhalen de geschiedenis van de Leuvense universiteit, verpoos bij de curiositeiten en weetjes die haar zo mooi maken, en verbaas je over zoveel bijzonderheden.




MARK MICHIELS (Leuven, 1958) is leraar Nederlands-Engels. Hij woont al jaren in Leuven en krijgt er maar niet genoeg van. Hij werkte mee aan Van Petermannen en koeienschieters, Brussel. Geschiedenis van een Brabantse stad, Het altaar buiten de kerk. De Sint-Michielskerk te Leuven en talloze andere uitgaven van Uitgeverij P.

MARTINE SOILLE (Leuven, 1955) studeerde eerst digitale fotografie aan het CVO Leuven-Landen. Daarna legde ze zich toe op expressieve en landschapsfotografie. Ze gaat vaker op stap zonder haar handtas dan zonder haar fototoestel.

CHRIS LUYTEN (Turnhout, 1961) is een creatieve duizendpoot. Ze volgde verschillende fotografieopleidingen in Hasselt en Leuven en nam deel aan talrijke groepstentoonstellingen.

Meester-tekenaar LEO FABRI (Borgerhout, 1945) was jarenlang medewerker van De Standaard. Als docent Illustratie aan de Hogeschool Sint-Lukas in Brussel leidde hij honderden aspirant-tekenaars op met liefde voor het vak, geduld en kunde. Voor Uitgeverij P stelde hij Het letterkabinet samen en het meer symbolische Lumineus. Hoe schoon het ‘dweilengrijze’ wolkenspel ook is, Leo heeft toch liever wat meer licht als hij buitenkomt. Hij illustreerde ook Waarom het Leuvense stadhuis zo lang zonder beelden bleef en Het huis van hogerhand.