De onvoltooide autobiografie

Alice Ann Bailey stemde enigszins schoorvoetend in met een poging haar eigen autobiografie te schrijven. Wat haar uiteindelijk deed besluiten over haar leven te schrijven, was een brief van een vriendin die, zo zegt ze, diep vanbinnen voelde dat ‘ik echt een dienst zou bewijzen als ik kon laten zien hoe ik werd wie ik was. Het zou nuttig kunnen zijn om te weten hoe een fanatieke, orthodoxe, christelijke werker een bekende occulte leraar kon worden.’


Vanuit haar conservatieve Britse achtergrond voltrok het leven van Alice Bailey zich in vele richtingen. Maar altijd stond één richting centraal: de absolute overtuiging dat één goddelijk leven de mensheid bezielt en erin doordringt, en dat het Plan voor de mens de samenwerking en dienstbaarheid vereist van getrainde en toegewijde mensen die intelligent geïnformeerd zijn over wereldzaken, en wel in samenwerking met degenen die de geestelijke Hiërarchie vormen. Haar levenswerk werd een integraal onderdeel van deze synthese en realisatie. Zonder ook maar iets van haar zeer menselijke kwaliteiten en betrokkenheid te verliezen, nam haar ziel het werk met haar Meester op zich, en haar persoonlijkheid verleende volledige medewerking aan de door haar aanvaarde dienst.


Het werk met de Tibetaan begon in 1919, en dertig jaar werk was gepland. Binnen dertig dagen na voltooiing van dit werk (in december 1949) werd Alice Bailey bevrijd van de beperkingen van het ‘fysieke voertuig’ en ook dit verklaart dat haar autobiografie onvoltooid is.

De Arcane School werd, als een steeds nuttiger en bruikbaarder kanaal tussen de Hiërarchie en de mensheid, door de Meester DK gebruikt met toestemming en medewerking van Alice Bailey om bepaalde benodigde esoterische principes en realiteiten stevig in het menselijk bewustzijn te verankeren, maar ook om het feit te demonstreren dat esoterie een manier van leven is, en geen ontsnapping in vage, mystieke abstracties. Haar hele levenswerk, hoewel gewijd aan twee afzonderlijke diensten, demonstreerde de synthese van vooruitzichten en houding die kenmerkend zijn voor elke werelddiscipel.