Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Dat Henk van der Waal in bijna al zijn gedichten iets onmogelijks probeert, zal wel komen doordat hij een jaartje filosofie in Frankrijk heeft gestudeerd. In zijn debuutbundel, De windsels van de sfinx, moest de grens tussen leven en dood het ontgelden. In Schuldsanering wilde hij zich ontdoen van de last van de geschiedenis. In zijn nieuwe bundel, De aantochtster, is het weer raak.
Het begint al met de titel, want wie is dat, die aantochtster? In ieder geval iets of iemand die veel namen draagt. In het ene gedicht heet ze onthutsster, in een volgend orakeldelfster.
Leuk, maar dat geeft nog geen antwoord op de vraag wie of wat die aantochtster is. Om een concrete vrouw lijkt het niet te gaan: veel vlees en bloed komt er bij haar niet aan te pas.
Is ze dan toebrengster van vrouwelijkheid?
Dat is een aardige poging.
Dus eigenlijk iemand op wie in deze tijd niet met goed fatsoen te hopen is?