Standaard Boekhandel gebruikt cookies en gelijkaardige technologieën om de website goed te laten werken en je een betere surfervaring te bezorgen.
Hieronder kan je kiezen welke cookies je wilt inschakelen:
Technische en functionele cookies
Deze cookies zijn essentieel om de website goed te laten functioneren, en laten je toe om bijvoorbeeld in te loggen. Je kan deze cookies niet uitschakelen.
Analytische cookies
Deze cookies verzamelen anonieme informatie over het gebruik van onze website. Op die manier kunnen we de website beter afstemmen op de behoeften van de gebruikers.
Marketingcookies
Deze cookies delen je gedrag op onze website met externe partijen, zodat je op externe platformen relevantere advertenties van Standaard Boekhandel te zien krijgt.
Je kan maximaal 250 producten tegelijk aan je winkelmandje toevoegen. Verwijdere enkele producten uit je winkelmandje, of splits je bestelling op in meerdere bestellingen.
Interviews over opgroeien met een vader of moeder met autisme
'Autisme in het nest' is een leerzaam boek met interviews over opgroeien in een gezin met een ouder met autisme. De invloed die dat kan hebben op het leven van kinderen, ook als ze allang het huis uit zijn, wordt op een indringende wijze duidelijk.
Quotes:
'Van een niet-autistisch kind van een ouder met autisme mag je niet verwachten dat die zich in de leefwereld van de autistische ouder kan verplaatsen.'
'Mijn vader snapt nog steeds niet waarom ik anders denk dan hij. Hij snapt niet waarom ik niet hetzelfde redeneer als hem. Dat maakt communiceren heel moeilijk.'
'Ik heb een enorme boosheid en rancune gehad richting mijn moeder om alles wat ze wel en niet gedaan heeft in mijn opvoeding. Ze was altijd koel en afstandelijk, of geprikkeld en afwijzend als ik emoties toonde. Toen het bekend werd dat ze autistisch was, betekende dat erkenning voor mij als kind.'
'Mijn wereld is ingestort. Ik moet het weer opbouwen om mijn eigen weg te vinden. En om ervoor te zorgen dat mijn papa mij niet meer kwetst. Ik heb geen zin om mijzelf slecht te voelen.'
'Het afgelopen jaar heb ik vele hulpverleners gezien. Iedereen knalde de deur voor mijn neus dicht. Dit, terwijl ik heb gezegd: 'Mijn vader en broer zijn autistisch, help mij!' Maar er is geen begrip, want ik heb zelf niets.'
'Thuis, daar gebeurde het. Daar waren bijvoorbeeld de driftbuien. Het verborgene, dat was het zwaarste. Ook nu nog. Dit terwijl ik aan de andere kant besef dat mijn moeder en zus niet anders konden. Ze hebben hun best gedaan. En toch denk ik niet altijd positief over hen. Dat geeft een schuldgevoel. Dat is het ingewikkelde waar wij als kinderen van ouder(s) met autisme mee zitten. Zelfs de hulpverlening heeft het niet in de gaten. We zijn een grote vergeten groep.'