De titel van je roman verwijst naar een typisch Vlaams fenomeen. Is het een liefdesbrief aan je bakermat of toch ook een beetje een afrekening?
“Het zit daar ergens tussenin. In mijn boek schets ik zeker geen geromantiseerd beeld van het leven op het Vlaamse platteland, maar het is ook geen koude, naturalistische reflectie. Mijn personages hebben een haat-liefdeverhouding met het dorp waar ze zijn opgegroeid. Ze ergeren zich aan de kleingeestigheid en aan de inwoners en kunnen niet wachten om er te vertrekken. Maar eens ze er weg zijn, voelen ze toch dat het dorp aan hen blijft trekken. Dat herken ik wel. Ik ben opgegroeid in de landelijke rand rond Antwerpen en soms heb ik geen idee wat ik wil in het leven, maar ik weet wel dat ik binnen de drie uur weer in de Vlaamse velden kan staan.”
In je boek toon je ook mooi de ambiguïteit van vriendschappen. Het gaat niet enkel over ruzie, maar ook afscheid gaan knellen.
“Ik wou een boek schrijven waarin elk personage moreel ambigu is. Ik hoop dat geen enkele lezer aan het einde van ‘De verkavelingen’ kan zegggen: ‘Dat personage is goed en dat personage is slecht.’ We zijn complexer dan dat, en één van de taken van literaire fictie is om die complexiteit in de verf te zetten. Onze relaties met anderen dragen dan ook diezelfde dubbelzinnigheid in zich. We kunnen iemand graag zien, en toch onszelf op de eerste plaats zetten. We doen anderen voortdurend pijn, ook als we dat niet willen. Zo kan er een lijk verduisterd worden in een dorp zonder sociopaten.”
“Ik hoop dat niemand aan het einde van mijn roman kan zeggen: ‘Dat personage is goed en dat is slecht.’ We zijn complexer dan dat”
— Arthur Goemans
Je verricht onderzoek naar artificiële intelligentie. Denk je dat die technologie ook een goede roman kan kunnen schrijven?
“Ja, zeker voor genres die volgens een vast stramien zijn opgebouwd, zoals thrillers, zie ik het nu al gebeuren. Op termijn zal AI volgens mij ook kwaliteitsvolle en vernieuwende literaire fictie kunnen schrijven. Maar of mensen dat ook willen lezen? In literatuur gaan we op zoek naar verbinding: we willen onszelf herkennen in de ervaringen van een ander. Dat soort verbinding zullen we, denk ik, nooit vinden in een boek dat door een machine werd geschreven.”
Zijn er boeken die je er tijdens het schrijven extra bij gelezen hebt of die voor altijd met dit werk verbonden zijn, door herkenbaarheid of herinnering?
“De correcties van Jonathan Franzen gaat over een familie in crisis die zich samenschraapt voor één laatste gedeelde kerst. Een sardonisch meesterwerk over het afbrokkelend Amerika op de rand van de 21ste eeuw.”
Arthur Goemans
Arthur Goemans (1995) is naast schrijver ook onderzoeker bij Google DeepMind, waar hij zich richt op de mogelijkheden van artificiële intelligentie. Hij woont en werkt in Londen. ‘De verkavelingen’ is zijn debuutroman.
© Koen Broos