Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Door een staking bij bpost kan je online bestelling op dit moment iets langer onderweg zijn dan voorzien. Dringend iets nodig? Onze winkels ontvangen jou met open armen!

Afhalen na 1 uur in een winkel met voorraad
Gratis thuislevering in België vanaf € 30
Ruim aanbod met 7 miljoen producten

Winkels

Verlanglijstje

Winkels

Verlanglijstje

Zoeken

Volg ons op

Wist je dat er in Vlaanderen voor iedereen een Standaard Boekhandel is binnen een straal van 7 km?

Zoek een winkel

€ 9,99

+ 9 punten

Onmiddellijk beschikbaar

Eenvoudig bestellen

Veilig betalen

Onmiddellijk geleverd via e-mail

Omschrijving

The appearance of this self-portrait by Patrick White is a literary event for which his readers and admirers have long hoped. He explains how on the very rare occasions when he re-reads a passage from one of his books, he recognizes very little of the self he knows. This ‘unknown’ is the man who interviewers and visiting students expect to find, but ‘unable to produce him’, he prefers to remain private – or as private as anyone who has been awarded the Nobel Prize for Literature can ever be. But in this book is the self Patrick White does recognize, the one he sees reflected in the glass.

It is a remarkable book. In a shifting sequence we learn of youth in Australia; the ‘expensive prison’, his English boarding school; Cambridge with holiday trips to Germany; London in the Blitz; RAF wartime intelligence and compensations of life in Australia. There are journeys to cities and landscapes round the world which take on more reality than places one has actually visited.

He tells us whom he has loved and hated and of his opinions – political and literary. He introduces us to a host of characters from Australian cousins to Stravinsky and Queen Elizabeth – and of course to Manoly Lascaris, who in 1942 ‘became the central mandala in my life’s hitherto messy design.’ He describes what he sees in the glass’s reflection with such power that it seems no artist can have attempted or executed a self-portrait so lifelike before.