Aan de rand van de afgrond

In zijn autobiografie ‘Aan de rand van de afgrond’ kijkt Jo Lernout (1948) terug op 15 jaar (1987-2001) bij het spraaktechnologiebedrijf Lernout & Hauspie. Maar ook zijn jeugdzonden, zoals toen hij zelfgemaakte bommen tot ontploffing bracht, krijgen een plaats.

Bijzonder belangwekkend is hoe hij de periode na de ondergang van het bedrijf beleefde met als dieptepunt zijn verblijf in de gevangenis. Hij vertelt zonder zelfcensuur over hoe hij moest leven met de schaamte en de schuld na het faillissement. En hij doet de ware toedracht uit de doeken over de ondergang van een potentiële wereldtopper uit de Westhoek.

Hijzelf en zijn gezin leefden sindsdien jarenlang van een uitkering onder of net rond het bestaansminimum. Toch vond hij een nieuwe zin en nieuwe goesting in de Filippijnen en in het online studeren. Jo blijft enthousiast over de toekomst en strijdbaar over het verleden.

“Er gaat geen avond voorbij, of ik ga – meer dan 20 jaar later – nog altijd slapen vervuld van schuld en schaamte”

Dit is een boek van een man die nog nooit een saaie dag beleefde. Over hoogmoed en nederigheid, ambitie en bescheidenheid. Over overleven ondanks de schande. Over ondernemen als overlevingsstrategie. Over taaltechnologie en artificiële intelligentie. Maar ook over verraad en vriendschap. En over de vele jaren aan de rand van de afgrond. Welkom in Jo’s avontuur.