1969 Opstand in het Zuiden

Een paar maanden eerder dan de Maagdenhuisbezetting in Amsterdam - net toen men aan het vaststellen was dat de revolte van 1968 aan Nederland voorbij was gegaan - namen de studenten in Tilburg het voortouw in de studentenacties door de Katholieke Hogeschool Tilburg te bezetten. In dit tweeluik wordt de opstand in het Zuiden in een breed historisch-filosofisch kader geplaatst.
Opstandige bewegingen steken meestal onverwachts de kop op. Terwijl in 1969 de studentenbeweging in Nederland en elders uitgeteld leek, ontvlamde de strijd alsnog aan de Katholieke Hogeschool Tilburg. De Tilburgse studentenopstand gaf niet alleen de aanzet tot een fundamentele herstructurering van het Nederlandse universitaire bestel, maar markeerde ook een ongekende politieke en culturele omwenteling in het katholieke Zuiden, die de maatschappelijke verhoudingen in de regio en daarbuiten van aanzien zou veranderen.
Wat dachten de jeugdige rebellen te bereiken? Haalden ze binnen wat ze wilden? En wat valt er van deze en soortgelijke opstanden te leren?
In dit historisch-filosofische tweeluik passeren de veelsoortige verschijningsvormen van de opstandige beweging, waar de studentenacties deel van uitmaakten, de revue: pacifisme, democratisering, ontkerkelijking, seksuele bevrijding, popmuziek, maatschappelijke actie en politiek en cultureel avonturisme. "Vroeger ging alles hard. Het rammelen aan het regentendom, het begin van de rebellie en het leegstromen van de seminaries en de kerken", zegt popmuzikant Henny Vrienten die de woelige Tilburgse tijd persoonlijk meebeleefde.
De auteurs trekken de lijn door naar het heden en onderzoeken de betekenis van die rebelse episode tegen de achtergrond van de vaak onbegrepen moderniseringsgeschiedenis van het 'donkere' Zuiden. Het boek wordt gecompleteerd met een serie interviews waarin naast Vrienten twaalf andere betrokkenen van toen aan het woord komen.