Toegewijde dokters

Geneeskunde is een steeds specialistischer vak geworden. Logisch dus dat in
de artsenopleiding veel tijd en energie gestoken wordt in de medisch inhoudelijke
en technische kant. Tegelijkertijd vraagt de praktische uitoefening van het
artsenberoep in een ziekenhuis, zorginstelling of huisartsenpraktijk een breed pallet
aan andere vaardigheden. Een gesprek voeren met patiënt en familie om tot een
behandelingsbesluit te komen is meer dan alleen medische kennis aanreiken. Niet
alles wat kan leidt tot een goede uitkomst. Vanuit politiek en samenleving worden
kostenbewustzijn en efficiency gevraagd. De media volgen het handelen van artsen
op de voet - niet alleen de succesverhalen. Wetenschappelijk gezien blijven er grote
uitdagingen die inzet vragen, en daarnaast mag de existentiële kant van ziek-zijn,
leven en dood geen onbekend terrein blijven voor de medicus practicus. De arts van
nu en morgen moet van vele markten thuis zijn.
Aan de opleiders de taak een goed evenwicht te vinden tussen deze uiteenlopende
eisen van breedte en specialistische diepte. Door de wetenschappelijk-technologische
profilering van de geneeskunde raakten deze zogenaamde niet-medische
competenties lang overschaduwd. De laatste jaren groeit echter de overtuiging dat
bij goede medische zorg ook de persoon van de dokter in het geding is, en dat de
cultivering van deze competenties daarvoor doorslaggevend kan zijn.
De bijdragen aan deze bundel zijn geschreven vanuit deze overtuiging. Het zijn beschouwingen
door (ervarings)deskundigen vanuit eigen praktijk of wetenschappelijk
onderzoek. Door de inzichten en ervaringen die zij daarin hebben opgedaan te delen,
beogen ze deze ontwikkeling in de artsenopleiding mee te stimuleren.